celikci
New member
hokkabaz gibi. Inés Estévez'in hayatta yürüdüğünü bu şekilde söyleyebilirsiniz. Mutlu ama yoğun, meşgul, duygularla ve zorluklarla dolu bir hayat. Bir yandan sanatı: Saint Edwards Okulu'nda faaliyet gösteren oyunculuk okulunda oyuncu, şarkıcı ve öğretmen olarak çalıştığı yer.
Ve diğer yanda kişisel: kadınsı evrenine ek olarak, engelli iki kızın annesi ve bunun gerektirdiği her şey.
Inés konunun “uzmanı” oldu ve Engelli çocukların, gençlerin ve yetişkinlerin hakları için mücadele etmek için kamuoyunun sesini duyuruyor. Bunu sevgiyle yapıyor. Her şey, hayatının iki temel direği olan yaratıcılık ve hizmet mesleğiyle bağlantılıdır. “Farklılaşmak en çok övdüğüm şeylerden biriydi çünkü kendime çeşitli yaratıcı ifadeleri deneyimlemenin zevkini veriyorum. Ve onları mutlulukla kucakladığım için bana maliyeti yok. Yine de bazen açık cepheler nedeniyle kendimi biraz bunalmış hissediyorum” diye itiraf ediyor.
Ve tanıdığı bu her türlü arazi modunda daha da derine iniyor: “Çeşitlilik, birden fazla meslekle karşılaşmış olmamla ve aynı zamanda yürüttüğüm annelik türüyle de ilgili. Güvenebileceğim bir aile ortamım yok, bu yüzden onu çok fazla omuzlarımda taşıyorum. Öte yandan nörotipik bir annelik değil, nöroçeşitliliktir. Bunun çift ağırlığı ve çok fazla zihinsel yükü var”. Ancak Inés'te her şey çok iyi organize edilmiş, böylece her şey yolunda gidiyor ve gelişebiliyor.
Biyolojik çocuğum olabilirdi ama bazı koşullarla karşı karşıya kaldığımda evlat edinmenin en mantıklı ve gerekli yol olduğundan hiç şüphem yoktu. Anne babası olmayan çok fazla çocuk var.
Ines EstevezAktris ve şarkıcı
Inés işte harika vakit geçiriyor. Geçen perşembe prömiyeri yapıldı Miranda, cumadan pazartesiye, Başrol oyuncusunun kendisi olduğu ve María Victoria Menis'in yönettiği film. Desteklediği öğrencilerinin taciz iddialarını öğrenince adeta bir tsunami yaşayan bir edebiyat öğretmenini canlandırıyor.. Bu nedenle o hafta sonu hayatı kökten değişecektir.
Filmde Inés aynı zamanda ulusal rock'a övgü niteliğinde şarkılar da söylüyor ve engelli bir kızı var: “Bu çok çılgınca çünkü senaryoyu María Victoria benim de şarkı söylediğimi ve iki engelli kızım olduğunu bilmeden yazdı. Bu çok tesadüfi ve çarpıcı,” diye paylaşıyor Inés.
Yıllar süren kariyeri ve birçok ödülü (ACE, for Yaklaşan sel; Gümüş Condor Büyükbabayı öldür ve Martín Fierro Hassas, diğer ödüllerin yanı sıra en iyi başrol oyuncusu olduğu için), çıkıştan çok önce adrenalini çok iyi idare ediyor.
“Konu bir oyun olduğunda gergin oluyorum çünkü bu canlı ve direkt bir oyun ve sonuç yüzde yüz sana bağlı. Bir filmle pek sayılmaz çünkü iş zaten yapılmış durumda. Görsel-işitsel alanda kişi, yaptığı işi yönetmenin ve editörün ellerine teslim etmeye alışır” diye detaylandırıyor.
Inés Estévez, Cuma'dan Pazartesi'ye Miranda filminde bir edebiyat öğretmenini canlandırıyor.
Müzikalin bir de prömiyeri var. Ayın 22'si Cumartesi günü grubuyla birlikte Palermo'daki Bebop Club'da yeni bir bossa, caz ve blues gösterisi sunuyor. Aynısını 20 Temmuz Cumartesi günü de yapacak. Ayrıca Chango Spasiuk ile şarkı söyleyeceği iki randevusu var. Ayrıca eserle birlikte turneye çıkacak Orman İçiRosario'da (bugün) ve Córdoba'da (6/25) ve Neuquén'de (6/29).
– Duygu şu ki durmuyorsun, kaç saat uyuyorsun?
– Hiçbir gün diğerinin aynısı değildir. Bağlı olmak. Uykum oldukça bölünüyor çünkü en küçük kızıma antikonvülsan vermek için kalkıyorum. Ve eğer en büyüğü tuvalete gitmek için kalkıyorsa beni aramaya geliyor. İki küçük kıza sahip olmak gibi. Geceleri genellikle birkaç kez uyanırım. Ama uyuyabildiğimde uyuyorum. Ve seyahat etmem gerektiğinde, şimdi gösteriler ve tiyatrolar için yapacağım gibi seyahat ediyorum. Hiçbir şeyden vazgeçmemek için süper organizeyim. Bu benim önerdiğim bir şey çünkü aksi takdirde kişisel hayatım ertelenecek gibi görünüyor. Ve fikir bu değil. Eğer kişi belirli bir kişisel düzene sahipse, daha iyi bir profesyonel, daha iyi bir anne, daha iyi bir arkadaş, her şey daha iyi olacaktır.
-Günlük hayatınız nasıl?
-Vida özel bir okula, Cielo ise eğitimsel bir tedavi merkezine gidiyor. Okula gidemeyen çocuklara yönelik yaygın eğitimdir. Tam zamanlı çalışıyorlar ve ayrıca terapileri de var. Onlar iki mutlu kız. Ama evimde sadece kızlarımın değil iki kişinin yaşamasına destek olmak için çalışıyorum. Çünkü eğer kayıt yapmaya ya da film çekmeye gitmem gerekiyorsa, bunlar uzun günler.. Evde birlikte yaşayacak insanlara ihtiyacımız var. Ve iki kişi olması gerekiyor çünkü en küçüğü Cielo beyin felci hastası. Değiştirilmesi, beslenmesi gerekiyor. Orada iki çift kola ihtiyacın var. Bir kişi ikisini birden idare edemez. Başka bir deyişle, geçinebilirsiniz ama ihtiyaçlar zorunlu olarak göz ardı edilir. Vida'nın olgunlaşma gecikmesi var, sanki evriminin bazı yönlerinde olduğundan daha küçükmüş gibi. Psikopedagojiyle ilgili olarak belli bir masumiyet var ama kendisi son derece kendine güvenen ve bağımsız bir kız. İnsanlar bu tür bir sakatlığı zeka eksikliğiyle ve bununla hiçbir alakasının olmamasıyla ilişkilendirir. Onlar iki süper zeki kız ama hey, sınırlamaları var.
Ortomoleküler tıp yapıyorum ve vitamin takviyesi alıyorum. Bu sağlıklı kalma meselesi çünkü değilse tüm bunları nasıl sürdürebilirim?
Ines Estevez Aktris ve şarkıcı
-Kızlarınız size çok şey öğretmiş olmalı, değil mi?
-Sanırım birlikte öğreniyorduk. Bu bana birbirimize eşlik ettiğimiz ve üçümüz birlikte hayatın çeşitli yönlerini gördüğümüz hissini veriyor.. Tüm anne ve babalar gibi, ama hepsinden önemlisi engelli anne ve yakınları gibi konunun uzmanı oluyorsunuz. Doktora alacaksın.
– Bana evlat edinmeden bahset.
-Daha büyük çocuklar için kayıt yaptırmıştık ama bir ve iki yaşındaki çocuklar geldiler. Tedavi edilebilir veya geri döndürülebilir hastalıklarla iki kişiye kaydolduk. Ve birçok olasılık var. Eğer bir bebek ya da iki, üç ya da dört bebek istiyorsanız, evrak işlerini, toplantıları siz halledersiniz. Sonra bir soru geliyor: “Sağlıklı mı?” Sonra şunu düşündüm: “Eğer biyolojik bir çocuğunuz varsa, onun sağlıklı olup olmayacağını bilmiyorsunuz, peki evlat edindiğiniz çocuğunuzun sağlıklı olmamasını seçmeye ne hakkınız var?”. Ve işte, bu iki kız ortaya çıktı: ikisinin de bir durumu vardı. Bize anlaşıp anlaşamayacağımızı sordular, ben de tereddüt etmedim. Her ikisinde de gelişimsel bir gecikme vardı, ancak kapsamı iyi bilinmiyordu, daha iyi de olabilirdi, daha kötü de olabilirdi. Büyüdükçe daha belirgin hale geldi.
Inés Estévez, kızları Vida ve Cielo ile birlikte. Fotoğraf: Nora Lezano.
-Hiç biyolojik anne olmayı istedin mi?
-Hiçbir zaman anne olmayı istemedim. Kişisel bir başarı olarak ilgilenmedim. Onun biyolojiden ve vücudumdan geçmesine de ihtiyacım yoktu. Ve ebeveyn olmayı istemekle çocuk istemek arasında bir ayrım yapıyorum. Çocuk “sahip” değildir, bize ait değildir. Bu kavramda biraz bencillik var. Öte yandan annelik veya babalık yapmak, başka bir varlığın evrimine eşlik etmekten başka bir şey değildir. Biyolojik çocuğum olabilirdi ama bazı koşullarla karşı karşıya kaldığımda evlat edinmenin en mantıklı ve gerekli yol olduğundan hiç şüphem yoktu. Anne babası olmayan çok fazla çocuk var.
–Hadi iş hakkında konuşalım. Neden film çekmeyi kabul ettin? Miranda, Cuma'dan Pazartesi'ye?
–Film bir kadın tarafından yazılmadığı sürece 40 yaş üstü pek fazla başrol oyuncusu yok. Bu yüzden bu fırsatı sevdim. 40 yaşını doldurduktan sonra genellikle hikayede bir akrabanızın karısını ya da başka bir akrabanızı canlandırıyorsunuz. Ünlü ataerkilliğin bir ürünüdür. Ve kahraman sorunları çözmek için dışarı çıkarken kadın evde telefonun çalmasını bekliyor. Bu yüzden çok hoştu. Karmaşık bir zamanda, pandemiden maskelerle, Kasım 2021'de çıkmış olmamızın ötesinde. Ve şu anda ülkede de karmaşık bir zamanda gösterime giriyor. Her şey çok zor. İhlal edilen pek çok toplumsal güvence var: Eğitim, sanat, kültür, engellilik. Bu karmaşık bir an. Ama hey, filmi yapmayı çok sevdim.
-Az önce yaşın ve çalışmanın bazılarını nasıl etkilediğini söyledin, bu konuların farkında olmak istiyor musun, kendine dikkat ediyor musun?
-Kendime daha iyi bakmalıyım. Ortomoleküler tıp yapıyorum ve vitamin takviyesi alıyorum. Bu sağlıklı kalma meselesi çünkü değilse tüm bunları nasıl sürdürebilirim? Aslında, etrafta dolaşan solunumu sağlayan şeyleri yakalama eğilimindeyim. Sahip olduğum bir kırılganlık bu. Çocukken tekrarlayan bademcik iltihabı geçirdim ve bademciklerimden ve geniz etimden ameliyat oldum. Bu savunmayı ortadan kaldırır. Soruya dönecek olursak, fiziksel aktivite yapmalıyım ama yapmıyorum. Yemeğime dikkat ediyorum ve evimde çok sağlıklı ve düzenli bir şekilde yemek yiyoruz. Açıkçası ben kendi zevklerimi veriyorum. Ya da yazın güzel bir şarap, güzel bir bira, bir bardak viski içerim. Benim için zehir süt ürünleri ve undur.
Ben çok maceracıyım. Doğum günümü tek başıma geçirmek için Córdoba dağlarına ya da Brezilya'ya gittim. Biraz kendimle olmak beni besliyor.
Ines Estevez Aktris ve şarkıcı
-Kendini başka ne gibi şımartıyorsun?
-Ben de pek vermiyorum! Çalışmalarım gerçekliğin ağırlığından bir kaçış olmaya devam ediyor. Bunun ötesinde bir sorumluluk ve taahhüttür. Oyunculuk, şarkı söylemek ve öğretmenlik bunları yaparken keyif aldığım aktivitelerdir. Onlar iyi bir çapadır. Ben de seyahatlerime çıkıyorum. Arkadaşlarla yakınlardaki bir denize gitmek beni şimdiden çok değiştiriyor. Tek başıma maceralara atılmayı gerçekten seviyorum. Ben çok maceracıyım. Doğum günümü tek başıma geçirmek için Córdoba dağlarına ya da Brezilya'ya gittim. Biraz kendimle olmak beni besliyor.
– Evet, bu da dinlenme. Tüm işlerim ve tüm günlük görevlerim diğer insanlarla etkileşimle bağlantılıdır. Biraz yalnız kalmak pilin yeniden şarj edilmesidir. Okuyun, müzik dinleyin veya istediğim planı yapın.
-TBen orada olmadığım zamanlar için kızlarımı düşünerek bir yuva yaratmayı düşünüyorum. Aynı ebeveynler tarafından yönetilen bir ev. Ve sadece kızlarım için değil, ailesini kaybeden tüm engelli yetişkinler için. Çünkü aksi takdirde kendilerini bir psikiyatri hastanesine ya da bakımevine kapatıyorlar. Durum çok ciddi. Yani bize bir parça toprak bağışlayacak birine ihtiyacımız var. Escobar'da yaşıyorum, dolayısıyla çok da uzakta olmayan bir mülk. Bu, bir evi olan, eğitici bir tedavi merkezi veya gündüz merkezi oluşturmakla ilgilidir. Öyle ki oraya gitmeye başlayan kişiler ya da çocuklar, okula giden biri gibi mekanın mülkiyetini alırlar ve bir gün orada yaşayabilecekleri noktaya kadar yavaş yavaş kalabilirler. Bu benim sahip olduğum bir hedef ve ona ulaşmadan bu hayattan ayrılmayacağım. Ayrıca bir kitap daha yazmak, bir albüm daha yapmak, bir oyun yazmak istiyorum.
Inés Estévez ve köpeği. Alejandra López'in fotoğrafı.
-Dolores 18 yaşındayken Buenos Aires'te şansınızı denemek için geldiniz, hayatınızda bir şeyi değiştirir miydiniz?
-Ben değilim Olduğum kişiden memnunum. Bana öyle geliyor ki insan, kendi seçimlerinin, başarılarının ve hatalarının sonucudur. Açıkçası, insan bazı koşulların daha nazik olmasını isterdi. Ama hayatımda hiçbir şeyi değiştirmeyeceğim.
Ve diğer yanda kişisel: kadınsı evrenine ek olarak, engelli iki kızın annesi ve bunun gerektirdiği her şey.
Inés konunun “uzmanı” oldu ve Engelli çocukların, gençlerin ve yetişkinlerin hakları için mücadele etmek için kamuoyunun sesini duyuruyor. Bunu sevgiyle yapıyor. Her şey, hayatının iki temel direği olan yaratıcılık ve hizmet mesleğiyle bağlantılıdır. “Farklılaşmak en çok övdüğüm şeylerden biriydi çünkü kendime çeşitli yaratıcı ifadeleri deneyimlemenin zevkini veriyorum. Ve onları mutlulukla kucakladığım için bana maliyeti yok. Yine de bazen açık cepheler nedeniyle kendimi biraz bunalmış hissediyorum” diye itiraf ediyor.
Ve tanıdığı bu her türlü arazi modunda daha da derine iniyor: “Çeşitlilik, birden fazla meslekle karşılaşmış olmamla ve aynı zamanda yürüttüğüm annelik türüyle de ilgili. Güvenebileceğim bir aile ortamım yok, bu yüzden onu çok fazla omuzlarımda taşıyorum. Öte yandan nörotipik bir annelik değil, nöroçeşitliliktir. Bunun çift ağırlığı ve çok fazla zihinsel yükü var”. Ancak Inés'te her şey çok iyi organize edilmiş, böylece her şey yolunda gidiyor ve gelişebiliyor.
Biyolojik çocuğum olabilirdi ama bazı koşullarla karşı karşıya kaldığımda evlat edinmenin en mantıklı ve gerekli yol olduğundan hiç şüphem yoktu. Anne babası olmayan çok fazla çocuk var.
Ines EstevezAktris ve şarkıcı
Inés işte harika vakit geçiriyor. Geçen perşembe prömiyeri yapıldı Miranda, cumadan pazartesiye, Başrol oyuncusunun kendisi olduğu ve María Victoria Menis'in yönettiği film. Desteklediği öğrencilerinin taciz iddialarını öğrenince adeta bir tsunami yaşayan bir edebiyat öğretmenini canlandırıyor.. Bu nedenle o hafta sonu hayatı kökten değişecektir.
Filmde Inés aynı zamanda ulusal rock'a övgü niteliğinde şarkılar da söylüyor ve engelli bir kızı var: “Bu çok çılgınca çünkü senaryoyu María Victoria benim de şarkı söylediğimi ve iki engelli kızım olduğunu bilmeden yazdı. Bu çok tesadüfi ve çarpıcı,” diye paylaşıyor Inés.
Yıllar süren kariyeri ve birçok ödülü (ACE, for Yaklaşan sel; Gümüş Condor Büyükbabayı öldür ve Martín Fierro Hassas, diğer ödüllerin yanı sıra en iyi başrol oyuncusu olduğu için), çıkıştan çok önce adrenalini çok iyi idare ediyor.
“Konu bir oyun olduğunda gergin oluyorum çünkü bu canlı ve direkt bir oyun ve sonuç yüzde yüz sana bağlı. Bir filmle pek sayılmaz çünkü iş zaten yapılmış durumda. Görsel-işitsel alanda kişi, yaptığı işi yönetmenin ve editörün ellerine teslim etmeye alışır” diye detaylandırıyor.
Inés Estévez, Cuma'dan Pazartesi'ye Miranda filminde bir edebiyat öğretmenini canlandırıyor.
Müzikalin bir de prömiyeri var. Ayın 22'si Cumartesi günü grubuyla birlikte Palermo'daki Bebop Club'da yeni bir bossa, caz ve blues gösterisi sunuyor. Aynısını 20 Temmuz Cumartesi günü de yapacak. Ayrıca Chango Spasiuk ile şarkı söyleyeceği iki randevusu var. Ayrıca eserle birlikte turneye çıkacak Orman İçiRosario'da (bugün) ve Córdoba'da (6/25) ve Neuquén'de (6/29).
– Duygu şu ki durmuyorsun, kaç saat uyuyorsun?
– Hiçbir gün diğerinin aynısı değildir. Bağlı olmak. Uykum oldukça bölünüyor çünkü en küçük kızıma antikonvülsan vermek için kalkıyorum. Ve eğer en büyüğü tuvalete gitmek için kalkıyorsa beni aramaya geliyor. İki küçük kıza sahip olmak gibi. Geceleri genellikle birkaç kez uyanırım. Ama uyuyabildiğimde uyuyorum. Ve seyahat etmem gerektiğinde, şimdi gösteriler ve tiyatrolar için yapacağım gibi seyahat ediyorum. Hiçbir şeyden vazgeçmemek için süper organizeyim. Bu benim önerdiğim bir şey çünkü aksi takdirde kişisel hayatım ertelenecek gibi görünüyor. Ve fikir bu değil. Eğer kişi belirli bir kişisel düzene sahipse, daha iyi bir profesyonel, daha iyi bir anne, daha iyi bir arkadaş, her şey daha iyi olacaktır.
-Günlük hayatınız nasıl?
-Vida özel bir okula, Cielo ise eğitimsel bir tedavi merkezine gidiyor. Okula gidemeyen çocuklara yönelik yaygın eğitimdir. Tam zamanlı çalışıyorlar ve ayrıca terapileri de var. Onlar iki mutlu kız. Ama evimde sadece kızlarımın değil iki kişinin yaşamasına destek olmak için çalışıyorum. Çünkü eğer kayıt yapmaya ya da film çekmeye gitmem gerekiyorsa, bunlar uzun günler.. Evde birlikte yaşayacak insanlara ihtiyacımız var. Ve iki kişi olması gerekiyor çünkü en küçüğü Cielo beyin felci hastası. Değiştirilmesi, beslenmesi gerekiyor. Orada iki çift kola ihtiyacın var. Bir kişi ikisini birden idare edemez. Başka bir deyişle, geçinebilirsiniz ama ihtiyaçlar zorunlu olarak göz ardı edilir. Vida'nın olgunlaşma gecikmesi var, sanki evriminin bazı yönlerinde olduğundan daha küçükmüş gibi. Psikopedagojiyle ilgili olarak belli bir masumiyet var ama kendisi son derece kendine güvenen ve bağımsız bir kız. İnsanlar bu tür bir sakatlığı zeka eksikliğiyle ve bununla hiçbir alakasının olmamasıyla ilişkilendirir. Onlar iki süper zeki kız ama hey, sınırlamaları var.
Ortomoleküler tıp yapıyorum ve vitamin takviyesi alıyorum. Bu sağlıklı kalma meselesi çünkü değilse tüm bunları nasıl sürdürebilirim?
Ines Estevez Aktris ve şarkıcı
-Kızlarınız size çok şey öğretmiş olmalı, değil mi?
-Sanırım birlikte öğreniyorduk. Bu bana birbirimize eşlik ettiğimiz ve üçümüz birlikte hayatın çeşitli yönlerini gördüğümüz hissini veriyor.. Tüm anne ve babalar gibi, ama hepsinden önemlisi engelli anne ve yakınları gibi konunun uzmanı oluyorsunuz. Doktora alacaksın.
– Bana evlat edinmeden bahset.
-Daha büyük çocuklar için kayıt yaptırmıştık ama bir ve iki yaşındaki çocuklar geldiler. Tedavi edilebilir veya geri döndürülebilir hastalıklarla iki kişiye kaydolduk. Ve birçok olasılık var. Eğer bir bebek ya da iki, üç ya da dört bebek istiyorsanız, evrak işlerini, toplantıları siz halledersiniz. Sonra bir soru geliyor: “Sağlıklı mı?” Sonra şunu düşündüm: “Eğer biyolojik bir çocuğunuz varsa, onun sağlıklı olup olmayacağını bilmiyorsunuz, peki evlat edindiğiniz çocuğunuzun sağlıklı olmamasını seçmeye ne hakkınız var?”. Ve işte, bu iki kız ortaya çıktı: ikisinin de bir durumu vardı. Bize anlaşıp anlaşamayacağımızı sordular, ben de tereddüt etmedim. Her ikisinde de gelişimsel bir gecikme vardı, ancak kapsamı iyi bilinmiyordu, daha iyi de olabilirdi, daha kötü de olabilirdi. Büyüdükçe daha belirgin hale geldi.
-Hiç biyolojik anne olmayı istedin mi?
-Hiçbir zaman anne olmayı istemedim. Kişisel bir başarı olarak ilgilenmedim. Onun biyolojiden ve vücudumdan geçmesine de ihtiyacım yoktu. Ve ebeveyn olmayı istemekle çocuk istemek arasında bir ayrım yapıyorum. Çocuk “sahip” değildir, bize ait değildir. Bu kavramda biraz bencillik var. Öte yandan annelik veya babalık yapmak, başka bir varlığın evrimine eşlik etmekten başka bir şey değildir. Biyolojik çocuğum olabilirdi ama bazı koşullarla karşı karşıya kaldığımda evlat edinmenin en mantıklı ve gerekli yol olduğundan hiç şüphem yoktu. Anne babası olmayan çok fazla çocuk var.
–Hadi iş hakkında konuşalım. Neden film çekmeyi kabul ettin? Miranda, Cuma'dan Pazartesi'ye?
–Film bir kadın tarafından yazılmadığı sürece 40 yaş üstü pek fazla başrol oyuncusu yok. Bu yüzden bu fırsatı sevdim. 40 yaşını doldurduktan sonra genellikle hikayede bir akrabanızın karısını ya da başka bir akrabanızı canlandırıyorsunuz. Ünlü ataerkilliğin bir ürünüdür. Ve kahraman sorunları çözmek için dışarı çıkarken kadın evde telefonun çalmasını bekliyor. Bu yüzden çok hoştu. Karmaşık bir zamanda, pandemiden maskelerle, Kasım 2021'de çıkmış olmamızın ötesinde. Ve şu anda ülkede de karmaşık bir zamanda gösterime giriyor. Her şey çok zor. İhlal edilen pek çok toplumsal güvence var: Eğitim, sanat, kültür, engellilik. Bu karmaşık bir an. Ama hey, filmi yapmayı çok sevdim.
-Az önce yaşın ve çalışmanın bazılarını nasıl etkilediğini söyledin, bu konuların farkında olmak istiyor musun, kendine dikkat ediyor musun?
-Kendime daha iyi bakmalıyım. Ortomoleküler tıp yapıyorum ve vitamin takviyesi alıyorum. Bu sağlıklı kalma meselesi çünkü değilse tüm bunları nasıl sürdürebilirim? Aslında, etrafta dolaşan solunumu sağlayan şeyleri yakalama eğilimindeyim. Sahip olduğum bir kırılganlık bu. Çocukken tekrarlayan bademcik iltihabı geçirdim ve bademciklerimden ve geniz etimden ameliyat oldum. Bu savunmayı ortadan kaldırır. Soruya dönecek olursak, fiziksel aktivite yapmalıyım ama yapmıyorum. Yemeğime dikkat ediyorum ve evimde çok sağlıklı ve düzenli bir şekilde yemek yiyoruz. Açıkçası ben kendi zevklerimi veriyorum. Ya da yazın güzel bir şarap, güzel bir bira, bir bardak viski içerim. Benim için zehir süt ürünleri ve undur.
Ben çok maceracıyım. Doğum günümü tek başıma geçirmek için Córdoba dağlarına ya da Brezilya'ya gittim. Biraz kendimle olmak beni besliyor.
Ines Estevez Aktris ve şarkıcı
-Kendini başka ne gibi şımartıyorsun?
-Ben de pek vermiyorum! Çalışmalarım gerçekliğin ağırlığından bir kaçış olmaya devam ediyor. Bunun ötesinde bir sorumluluk ve taahhüttür. Oyunculuk, şarkı söylemek ve öğretmenlik bunları yaparken keyif aldığım aktivitelerdir. Onlar iyi bir çapadır. Ben de seyahatlerime çıkıyorum. Arkadaşlarla yakınlardaki bir denize gitmek beni şimdiden çok değiştiriyor. Tek başıma maceralara atılmayı gerçekten seviyorum. Ben çok maceracıyım. Doğum günümü tek başıma geçirmek için Córdoba dağlarına ya da Brezilya'ya gittim. Biraz kendimle olmak beni besliyor.
– Evet, bu da dinlenme. Tüm işlerim ve tüm günlük görevlerim diğer insanlarla etkileşimle bağlantılıdır. Biraz yalnız kalmak pilin yeniden şarj edilmesidir. Okuyun, müzik dinleyin veya istediğim planı yapın.
-TBen orada olmadığım zamanlar için kızlarımı düşünerek bir yuva yaratmayı düşünüyorum. Aynı ebeveynler tarafından yönetilen bir ev. Ve sadece kızlarım için değil, ailesini kaybeden tüm engelli yetişkinler için. Çünkü aksi takdirde kendilerini bir psikiyatri hastanesine ya da bakımevine kapatıyorlar. Durum çok ciddi. Yani bize bir parça toprak bağışlayacak birine ihtiyacımız var. Escobar'da yaşıyorum, dolayısıyla çok da uzakta olmayan bir mülk. Bu, bir evi olan, eğitici bir tedavi merkezi veya gündüz merkezi oluşturmakla ilgilidir. Öyle ki oraya gitmeye başlayan kişiler ya da çocuklar, okula giden biri gibi mekanın mülkiyetini alırlar ve bir gün orada yaşayabilecekleri noktaya kadar yavaş yavaş kalabilirler. Bu benim sahip olduğum bir hedef ve ona ulaşmadan bu hayattan ayrılmayacağım. Ayrıca bir kitap daha yazmak, bir albüm daha yapmak, bir oyun yazmak istiyorum.
-Dolores 18 yaşındayken Buenos Aires'te şansınızı denemek için geldiniz, hayatınızda bir şeyi değiştirir miydiniz?
-Ben değilim Olduğum kişiden memnunum. Bana öyle geliyor ki insan, kendi seçimlerinin, başarılarının ve hatalarının sonucudur. Açıkçası, insan bazı koşulların daha nazik olmasını isterdi. Ama hayatımda hiçbir şeyi değiştirmeyeceğim.