celikci
New member
Çocuk inanılmaz bir yolculuktan geldi Bu, zamanın dandisinden farklı olarak, temel Paris'e ek olarak, Doğu da dahil. İnsanların Buenos Aires Limanı olarak adlandırdığı şeye vardıktan kısa bir süre sonra, çocuk herkese maceralarını anlatma endişesiyle yapamadı ve bu da olağanüstü amcasını içeriyordu.
Yani bir sabah Palermo'ya sallanıyor, sevgili kuzenini selamladı ve beklediher şey gibi, ülkenin en önemli kişi tarafından alınma sırası.
Çeşitli siparişlerle yaklaşan düzine kişiye bakmak yerine bu bekleme odasında eğlendirilecek çok şey yoktu. Manzara çok renkli, melez ve siyah, yedekte bir iş isteyen çocuklarıyla birlikte, kocası ve İngilizce ve Fransız işadamlarının özgürlüğünü isteyen zarif kadınlar Palermo'nun güçlü adamı ile izleyiciler istediler.
Lucio Victorio Mansilla adlı genç adam şaşırdı Manuelita'nın herkesi gönderme yeteneği ve başbakan ve “restoran” sekreteri pozisyonunu varsayın.
Sonunda, Şubat 1852'nin başının o öğleden sonra Lucio amcası Don Juan Manuel de Rosas tarafından kabul edildi.
Lucio V. Mansilla, Gazeteci, Yazar, Askeri ve Yeğeni Gül. / Arşiv
Vermeyecek bir konuşma
Seyahatini istedi, Neredeyse iki yıl ayrılmadan önce onu selamlamaması için onu kınadı Ve Lucio'nun alınmadan önce onu görmeye gittiği altı kez yer alan özür dilemeye zaman vermeden, Don Juan Manuel yeğenini buenos aires yasama organına, sonun ve son ve sonuncusu olacağını okumaya başladı. Işıkların mevcut bloğunun muhafazasında asla telaffuz etmeyeceğini.
Lucio o adama nasıl şaşırdığını söyler “Gücünü kaybetmenin arifesinde, böylece asılsız bir çocukla zaman harcıyor.”
Okuma sonsuz ama sıkıcı değildi çünkü amcası, belirli yazım ve gramer dönüşlerinin rahatlığını sorması için onu kesintiye uğrattı ve genç adam gurur duydu.
Hangi Lucio, bir ısırık denemeden altı saatten fazla olmanın bir sonucu olarak açlıktı. Amcası “Aç mısın?” Diye sorana kadar bu konuda durmamıştı. Çocuğun coşkulu bir “Evet!”
Onu sakinleştirmekten sorumlu kişi, sütlü bir pirinçle görünen Manuelita'nın kendisiydi.
O andan itibaren Mansilla, amcasının konuşmasının okumasının sürdüğü zamanın geçmesini ölçtü. Manuelita'nın katkıda bulunan sütlü pirinç yemekleri miktarıyedi idi.
Fransız ressam Raymond Auguste Monvoisin Güzel Sanatlar Müzesi'nde gül portresi. / Arşiv
Mansilla hesabı: “Şişmiştim; Yemekler izledi -Macırı bir şekilde yedim, vasiyetimden daha üstün bir kuvvete itaat ettim … okuma devam etti.
Zaten başımı yutturmaca gibi aldım -diğeri çok zor, nasıl katlandığımı bilmiyorum. Hamileliğimden memnun kaldı ve Mamotreto'yu ellerime koydu, bana veda ederek söyledi:
-Well, yeğen, sadece git ve sadece evde oku.
Sabah üçtü.
Babam, ben annemle konuşurken, Mamotreto'yu izlerken bir meditabundo yürüdü Kolunun altında vardı, bana şunları söyledi:
Sadece Rosas'ı yenen José de Urquiza. / Arşiv
-Amcamın okuduğu mesaj …
– Reide? . . . -Ve anneme: kardeşinin deli olduğunu söylemiyorum! (1)
Böylece güllerin son yenilgisinden önceki saatler geçmeden Caseros savaşında. Sadece José de Urquiza, Entrerrianos, Correntinos, Buenos Aires, Uruguayans ve Brezilyalılardan oluşan “büyük ordu” komutasında devam ediyordu ve Arjantin tarihi yeni bir dönüş yapmak, daha önce ve sonra başka bir dönüş bulmak üzereydi.
Notlar: 1. Lucio V. Mansilla, Sütlü Yedi Pirinç Yemeği, Buenos Aires, Eudeba, 1963.
Çok bak
Manuel Belgrano Aborjinlerin Haklarını Nasıl Savundu?
Çok bak
Bir elektrik sözleşmesini yeniden müzakere etmek için olağandışı virbibel planı
Çok bak
Bugün bildiğimiz Martín Miguel de Güemes'in imajı nasıl yeniden inşa edildi
Yani bir sabah Palermo'ya sallanıyor, sevgili kuzenini selamladı ve beklediher şey gibi, ülkenin en önemli kişi tarafından alınma sırası.
Çeşitli siparişlerle yaklaşan düzine kişiye bakmak yerine bu bekleme odasında eğlendirilecek çok şey yoktu. Manzara çok renkli, melez ve siyah, yedekte bir iş isteyen çocuklarıyla birlikte, kocası ve İngilizce ve Fransız işadamlarının özgürlüğünü isteyen zarif kadınlar Palermo'nun güçlü adamı ile izleyiciler istediler.
Lucio Victorio Mansilla adlı genç adam şaşırdı Manuelita'nın herkesi gönderme yeteneği ve başbakan ve “restoran” sekreteri pozisyonunu varsayın.
Sonunda, Şubat 1852'nin başının o öğleden sonra Lucio amcası Don Juan Manuel de Rosas tarafından kabul edildi.
Lucio V. Mansilla, Gazeteci, Yazar, Askeri ve Yeğeni Gül. / Arşiv
Vermeyecek bir konuşma
Seyahatini istedi, Neredeyse iki yıl ayrılmadan önce onu selamlamaması için onu kınadı Ve Lucio'nun alınmadan önce onu görmeye gittiği altı kez yer alan özür dilemeye zaman vermeden, Don Juan Manuel yeğenini buenos aires yasama organına, sonun ve son ve sonuncusu olacağını okumaya başladı. Işıkların mevcut bloğunun muhafazasında asla telaffuz etmeyeceğini.
Lucio o adama nasıl şaşırdığını söyler “Gücünü kaybetmenin arifesinde, böylece asılsız bir çocukla zaman harcıyor.”
Okuma sonsuz ama sıkıcı değildi çünkü amcası, belirli yazım ve gramer dönüşlerinin rahatlığını sorması için onu kesintiye uğrattı ve genç adam gurur duydu.
Hangi Lucio, bir ısırık denemeden altı saatten fazla olmanın bir sonucu olarak açlıktı. Amcası “Aç mısın?” Diye sorana kadar bu konuda durmamıştı. Çocuğun coşkulu bir “Evet!”
Onu sakinleştirmekten sorumlu kişi, sütlü bir pirinçle görünen Manuelita'nın kendisiydi.
O andan itibaren Mansilla, amcasının konuşmasının okumasının sürdüğü zamanın geçmesini ölçtü. Manuelita'nın katkıda bulunan sütlü pirinç yemekleri miktarıyedi idi.
Mansilla hesabı: “Şişmiştim; Yemekler izledi -Macırı bir şekilde yedim, vasiyetimden daha üstün bir kuvvete itaat ettim … okuma devam etti.
Zaten başımı yutturmaca gibi aldım -diğeri çok zor, nasıl katlandığımı bilmiyorum. Hamileliğimden memnun kaldı ve Mamotreto'yu ellerime koydu, bana veda ederek söyledi:
-Well, yeğen, sadece git ve sadece evde oku.
Sabah üçtü.
Babam, ben annemle konuşurken, Mamotreto'yu izlerken bir meditabundo yürüdü Kolunun altında vardı, bana şunları söyledi:
-Amcamın okuduğu mesaj …
– Reide? . . . -Ve anneme: kardeşinin deli olduğunu söylemiyorum! (1)
Böylece güllerin son yenilgisinden önceki saatler geçmeden Caseros savaşında. Sadece José de Urquiza, Entrerrianos, Correntinos, Buenos Aires, Uruguayans ve Brezilyalılardan oluşan “büyük ordu” komutasında devam ediyordu ve Arjantin tarihi yeni bir dönüş yapmak, daha önce ve sonra başka bir dönüş bulmak üzereydi.
Notlar: 1. Lucio V. Mansilla, Sütlü Yedi Pirinç Yemeği, Buenos Aires, Eudeba, 1963.
Çok bak
Manuel Belgrano Aborjinlerin Haklarını Nasıl Savundu?
Çok bak
Bir elektrik sözleşmesini yeniden müzakere etmek için olağandışı virbibel planı
Çok bak
Bugün bildiğimiz Martín Miguel de Güemes'in imajı nasıl yeniden inşa edildi