Burak
New member
[color=]Eski Türkçede Okul Ne Demek? Ve Yeni Nesil “Okul” Macerası
Herkese merhaba!
Bugün biraz nostalji yapacağız, ama bu nostalji de biraz garip olacak çünkü Eski Türkçeye girmeye karar verdik! Hani şu “okul” kelimesinin daha eski zamanlardaki anlamını öğrenmek isteyenler var ya, işte onlara göre “okul”un tanımı sadece öğrenim görmekle sınırlı değil. Belki de “okul”u sadece “okumak” değil, “gülüp eğlenmek”, “hayat dersleri almak” ya da “günün sonunda bilgelik kazanmak” olarak da değerlendirmek lazım. Bu yazıda, Eski Türkçede okulun tam olarak ne anlama geldiğine dalarken, biraz mizah ve eğlence katmak istiyorum. Hazır olun, çünkü hem erkeklerin çözüm odaklı yaklaşımına hem de kadınların empatik, ilişki odaklı bakış açılarına da yer vereceğiz!
[color=]Eski Türkçede “Okul” – Okulmu, Yoklu Mu?
Eski Türkçede “okul” kelimesi, aslında bugün bildiğimiz anlamda, yani eğitim verilen bir yer anlamında kullanılmazdı. Hadi, hep birlikte eski Türklerin eğitimi nasıl aldıklarına bir göz atalım. Eski Türkler için okul denildiğinde aklımıza gelen ilk şey aslında savaşçı yetiştiren okullardı. Hani şu at sırtında ok atmayı, kılıç kullanmayı öğreten okullar var ya, işte onlar! Ama günümüz okullarıyla hiçbir ilgisi yok. Okul değil, adeta bir “savaş akademisi”. Bir bakıma, Eski Türklerin okulu, savaşın ve bilgelik yolunun başlangıç noktasıydı.
Evet, okulla ilgili her şey eğitimi içeriyor, ama savaşçıların, atlıların ve cesur bireylerin yetiştiği bu okullar, biz modern zaman çocuklarına biraz daha sert, biraz daha soğuk geliyor olabilir. Ama hey, belki de bugünkü okul sisteminin aksine, bu eski okulların eğitiminde devamsızlık problemi de yoktu. Kimse “Yok canım, bugün gitmiyorum, okulda sınav var” demiyordu. Kimse devamsızlık yüzünden okulu bırakmıyordu çünkü bırakma lüksü yoktu! “Ya okula git, ya da hayat seni ezer!” diyorduk.
[color=]Erkeklerin Stratejik Yaklaşımı: Savaşçı Okulları
Erkekler genellikle çözüm odaklı, stratejik ve “hemen çözüm bulmam gerek” diye düşünürler. Mesela Eski Türklerin okul anlayışını düşündüğümüzde, erkeklerin genellikle şu mantıkla hareket ettiğini varsayabiliriz: “Eğitim al, dövüşte kazanan ol, takı tak, yiğitliğini göster. Okul? Ha, o da ne? Okul dediğin yer savaş alanı!” Bu noktada, “Eski Türkler okul dedikleri şeyi şehitlik okulu gibi düşünmüş” diyebiliriz. Hani o kadar stratejik düşünmüşler ki, okul dedikleri şey bir nevi bir hazırlık süreci: “Savaş kazanmak için ne yapmalıyız? İlk başta ok atmayı öğrenmeliyiz, sonra kılıcı kapmalıyız, sonra atımıza atlayıp dağlara çıkmalıyız.”
Tabii ki, bugünün okulları biraz daha sakin. Ama Eski Türklerde okul dediğinizde, hemen herkesin yüzünde ciddi bir ifade, gözlerinde “bugün ok attık, yarın savaşacağız” tavrı olurdu. Peki, sizce bu eski okul yaklaşımında neler yanlış? Bugün okula gidiyoruz, ama acaba Eski Türklerin okulları daha mı verimliydi? At sırtında ok atmak yerine akıllı tahtalarda ders görmek biraz hayal kırıklığı yaratıyor olabilir. Ne dersiniz?
[color=]Kadınların Empatik Yaklaşımı: Okulda İlişkiler ve İnsanlık Dersi
Kadınlar, toplumun ilişkileri ve empatiyi ön planda tutan bireyleri olarak, eğitim ve okul konusuna da farklı bir açıdan yaklaşırlar. Eski Türklerin okulu ile günümüz okulu arasındaki farkı kadın bakış açısıyla ele alırsak, şunu söyleyebiliriz: Kadınlar için okul, sadece derslerden ibaret değildi. Bir kadının gözünden bakıldığında, okul aynı zamanda bir ilişkiler ağıydı. Hani Eski Türklerin okulları biraz sert ve disiplinli olsa da, okulda kazandığınız “insanlık” dersi, size sadece ok atmayı değil, hayatta karşılaştığınız insanlarla doğru ilişkiler kurmayı da öğretirdi.
Bunu biraz açalım: Kadınlar, genellikle bir konuda empati yaparken, ilişkiler ve duygusal zeka devreye girer. Eski Türklerin okulları da ilişkileri öğretme amacını gütseydi, belki de bugünün okullarına kıyasla daha çok “bütünleşmiş” bir eğitim anlayışı olabilirdi. Ne demek bu? Mesela, “At sırtında ok atmayı öğrenirken, aynı zamanda arkadaşınla uyum içinde olmayı öğrenmelisin” tarzında bir eğitim anlayışı olsa çok daha güzel olurdu, değil mi?
[color=]Siz Eski Türklerin Okulunu Nasıl Görüyorsunuz?
Hadi şimdi biraz etkileşime geçelim! Eski Türklerin okullarıyla ilgili fikriniz nedir? Bu sert okullar günümüz okullarına göre çok daha mı verimliydi, yoksa o dönemin ruhunu bugüne taşımak bizlere pek de uygun olmayabilir mi? Erkekler, savaşçı okullarının eski zamanın en iyi sistemi olduğunu düşünüyor musunuz, yoksa empatik bir bakış açısıyla kadınların okul anlayışını mı daha uygun görüyorsunuz?
Hadi gelin, hep birlikte okulun eski halini tartışalım, belki de hepimizin okul anlayışına dair düşündüğümüz bazı şeyler değişir. En azından biraz gülümseyerek…
Herkese merhaba!
Bugün biraz nostalji yapacağız, ama bu nostalji de biraz garip olacak çünkü Eski Türkçeye girmeye karar verdik! Hani şu “okul” kelimesinin daha eski zamanlardaki anlamını öğrenmek isteyenler var ya, işte onlara göre “okul”un tanımı sadece öğrenim görmekle sınırlı değil. Belki de “okul”u sadece “okumak” değil, “gülüp eğlenmek”, “hayat dersleri almak” ya da “günün sonunda bilgelik kazanmak” olarak da değerlendirmek lazım. Bu yazıda, Eski Türkçede okulun tam olarak ne anlama geldiğine dalarken, biraz mizah ve eğlence katmak istiyorum. Hazır olun, çünkü hem erkeklerin çözüm odaklı yaklaşımına hem de kadınların empatik, ilişki odaklı bakış açılarına da yer vereceğiz!
[color=]Eski Türkçede “Okul” – Okulmu, Yoklu Mu?
Eski Türkçede “okul” kelimesi, aslında bugün bildiğimiz anlamda, yani eğitim verilen bir yer anlamında kullanılmazdı. Hadi, hep birlikte eski Türklerin eğitimi nasıl aldıklarına bir göz atalım. Eski Türkler için okul denildiğinde aklımıza gelen ilk şey aslında savaşçı yetiştiren okullardı. Hani şu at sırtında ok atmayı, kılıç kullanmayı öğreten okullar var ya, işte onlar! Ama günümüz okullarıyla hiçbir ilgisi yok. Okul değil, adeta bir “savaş akademisi”. Bir bakıma, Eski Türklerin okulu, savaşın ve bilgelik yolunun başlangıç noktasıydı.
Evet, okulla ilgili her şey eğitimi içeriyor, ama savaşçıların, atlıların ve cesur bireylerin yetiştiği bu okullar, biz modern zaman çocuklarına biraz daha sert, biraz daha soğuk geliyor olabilir. Ama hey, belki de bugünkü okul sisteminin aksine, bu eski okulların eğitiminde devamsızlık problemi de yoktu. Kimse “Yok canım, bugün gitmiyorum, okulda sınav var” demiyordu. Kimse devamsızlık yüzünden okulu bırakmıyordu çünkü bırakma lüksü yoktu! “Ya okula git, ya da hayat seni ezer!” diyorduk.
[color=]Erkeklerin Stratejik Yaklaşımı: Savaşçı Okulları
Erkekler genellikle çözüm odaklı, stratejik ve “hemen çözüm bulmam gerek” diye düşünürler. Mesela Eski Türklerin okul anlayışını düşündüğümüzde, erkeklerin genellikle şu mantıkla hareket ettiğini varsayabiliriz: “Eğitim al, dövüşte kazanan ol, takı tak, yiğitliğini göster. Okul? Ha, o da ne? Okul dediğin yer savaş alanı!” Bu noktada, “Eski Türkler okul dedikleri şeyi şehitlik okulu gibi düşünmüş” diyebiliriz. Hani o kadar stratejik düşünmüşler ki, okul dedikleri şey bir nevi bir hazırlık süreci: “Savaş kazanmak için ne yapmalıyız? İlk başta ok atmayı öğrenmeliyiz, sonra kılıcı kapmalıyız, sonra atımıza atlayıp dağlara çıkmalıyız.”
Tabii ki, bugünün okulları biraz daha sakin. Ama Eski Türklerde okul dediğinizde, hemen herkesin yüzünde ciddi bir ifade, gözlerinde “bugün ok attık, yarın savaşacağız” tavrı olurdu. Peki, sizce bu eski okul yaklaşımında neler yanlış? Bugün okula gidiyoruz, ama acaba Eski Türklerin okulları daha mı verimliydi? At sırtında ok atmak yerine akıllı tahtalarda ders görmek biraz hayal kırıklığı yaratıyor olabilir. Ne dersiniz?
[color=]Kadınların Empatik Yaklaşımı: Okulda İlişkiler ve İnsanlık Dersi
Kadınlar, toplumun ilişkileri ve empatiyi ön planda tutan bireyleri olarak, eğitim ve okul konusuna da farklı bir açıdan yaklaşırlar. Eski Türklerin okulu ile günümüz okulu arasındaki farkı kadın bakış açısıyla ele alırsak, şunu söyleyebiliriz: Kadınlar için okul, sadece derslerden ibaret değildi. Bir kadının gözünden bakıldığında, okul aynı zamanda bir ilişkiler ağıydı. Hani Eski Türklerin okulları biraz sert ve disiplinli olsa da, okulda kazandığınız “insanlık” dersi, size sadece ok atmayı değil, hayatta karşılaştığınız insanlarla doğru ilişkiler kurmayı da öğretirdi.
Bunu biraz açalım: Kadınlar, genellikle bir konuda empati yaparken, ilişkiler ve duygusal zeka devreye girer. Eski Türklerin okulları da ilişkileri öğretme amacını gütseydi, belki de bugünün okullarına kıyasla daha çok “bütünleşmiş” bir eğitim anlayışı olabilirdi. Ne demek bu? Mesela, “At sırtında ok atmayı öğrenirken, aynı zamanda arkadaşınla uyum içinde olmayı öğrenmelisin” tarzında bir eğitim anlayışı olsa çok daha güzel olurdu, değil mi?
[color=]Siz Eski Türklerin Okulunu Nasıl Görüyorsunuz?
Hadi şimdi biraz etkileşime geçelim! Eski Türklerin okullarıyla ilgili fikriniz nedir? Bu sert okullar günümüz okullarına göre çok daha mı verimliydi, yoksa o dönemin ruhunu bugüne taşımak bizlere pek de uygun olmayabilir mi? Erkekler, savaşçı okullarının eski zamanın en iyi sistemi olduğunu düşünüyor musunuz, yoksa empatik bir bakış açısıyla kadınların okul anlayışını mı daha uygun görüyorsunuz?
Hadi gelin, hep birlikte okulun eski halini tartışalım, belki de hepimizin okul anlayışına dair düşündüğümüz bazı şeyler değişir. En azından biraz gülümseyerek…